یادگارِعُمر
درباره وبلاگ


حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان ------- این نقش ماند از قلمت یادگارِ عُمر ---------- خوش آمدید --- علی
نويسندگان
دو شنبه 30 شهريور 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

وصايا الباقر علیه سلام الله

1. فِي كُلِّ قَضَاءِ اللهِ خَيْرٌ لِلْمُؤْمِنِ.

2. مَنْ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظاً

فَإِنَّ مَوَاعِظَ النَّاسِ لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُ شَيْئاً.

3. عَالِمٌ يُنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ

أَفْضَلُ مِنْ سَبْعِينَ أَلْفَ عَابِد.

4. لَا يَكُونُ الْعَبْدُ عَالِماً

حَتَّى لَا يَكُونَ حَاسِداً لِمَنْ فَوْقَهُ

وَ لَا مُحَقِّراً لِمَنْ دُونَه‏.

5. الْإِيمَانُ حُبٌّ وَ بُغْض‏.

6. أَرْبَعٌ مِنْ كُنُوزِ الْبِرِّ

كِتْمَانُ الْحَاجَةِ

وَ كِتْمَانُ الصَّدَقَةِ

وَ كِتْمَانُ الْوَجَعِ

وَ كِتْمَانُ الْمُصِيبَة.

7. مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكَى عَمَلُهُ

وَ مَنْ حَسُنَتْ نِيَّتُهُ زِيدَ فِي رِزْقِهِ

وَ مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِهِ زِيدَ فِي عُمُرِهِ.
 

8. إِيَّاكَ وَ الْكَسَلَ وَ الضَّجَرَ

فَإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ كُلِّ شَرٍّ

مَنْ كَسِلَ لَمْ يُؤَدِّ حَقّاً

وَ مَنْ ضَجِرَ لَمْ يَصْبِرْ عَلَى حَقٍّ.

9. كَفَى بِالْمَرْءِ غِشّاً لِنَفْسِهِ

أَنْ يُبْصِرَ مِنَ النَّاسِ مَا يُعْمِي عَلَيْهِ مِنْ أَمْرِ نَفْسِهِ

أَوْ يَعِيبَ غَيْرَهُ بِمَا لَا يَسْتَطِيعُ تَرْكَهُ

أَوْ يُؤْذِيَ جَلِيسَهُ بِمَا لَا يَعْنِيه‏

10. التَّوَاضُعُ

الرِّضَا بِالْمَجْلِسِ دُونَ شَرَفِهِ

وَ أَنْ تُسَلِّمَ عَلَى مَنْ لَقِيتَ

وَ أَنْ تَتْرُكَ الْمِرَاءَ وَ إِنْ كُنْتَ مُحِقّاً.

دو شنبه 30 شهريور 1394برچسب:تحف العقول, :: :: نويسنده : علی

حسن بن علی بن حسین بن شعبه حرانی حلبی.
معاصر شیخ صدوق (متوفی ٣٨١ ه.ق.) و استاد شیخ مفید (متوفی ٤١٣ ه.ق.).
او راست:

«تحف العقول فیما جاء من الحکم و المواعظ عن آل الرسول» که در ١٣٠٣ ه.ق. در ایران با منتخب کشف المحجّۀ ابن طاوس چاپ شده و سپس در ١٣٨٠ ه.ق. مجدداً در تهران طبع شده است.

دو شنبه 30 شهريور 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

ومق.

[ وَ ]
(ع مص)

مِقَة.
دوست داشتن کسی را.

[وَمِقَ‏]

وَمِقَهُ‏ دوست داشت او را.

مِقَةً.

دو شنبه 30 شهريور 1394برچسب:مستحبات ركوع, :: :: نويسنده : علی

مسأله 26

مستحبات ركوع چند چيز است:

اول
گفتن تكبير در حال قيام قبل از ركوع
و احوط ترك نكردن آن است
و اگر در حال سرازير شدن يا در حال حركت بگويد، احوط آن است قصد خصوصيت نكند.

دوم
بلند كردن دست‌ها در حال تكبير به نحوى كه در تكبيرة الاحرام گذشت.

سوم
انگشتان دست را باز كند و كف دست راست را بر زانوى راست و دست چپ را بر زانوى چپ گذارد و بر آنها تكيه كند.

چهارم
مايل نمودن زانوها به طرف پشت.

پنجم
مساوى كردن پشت به نحوى كه اگر قطره‌ى آبى بر آن بريزند مستقرّ بماند و به طرفى مايل نشود.

ششم
كشانيدن گردن مُحاذىِ پشت.

هفتم
آن كه نظر خود را بين القدمين بيندازد.

هشتم
آن كه دو مِرفَقِ خود را باز كند.

نهم
آن كه دست راست را پيش از دست چپ بر زانو گذارد.

دهم
آن كه زن دو دست خود را بالاى زانوها بر رانها گذارد.

يازدهم
تسبيحات را مكرر كند سه مرتبه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه زيادتر.

دوازدهم
تسبيحات را ختم بر عدد طاق نمايد.

سيزدهم
آن كه پيش از تسبيحات بگويد:

اللّٰهُمَّ لَكَ رَكَعْتُ

وَ لَكَ أَسْلَمْتُ

وَ بِكَ آمَنْتُ

وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ

وَ أَنْتَ رَبِّي

خَشَعَ لَكَ

سَمْعِي وَ بَصَرِي

وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي

وَ لَحْمِى وَ دَمِي

وَ مُخِّي وَ عَصَبِى

وَ عِظٰامِى

وَ مٰا أَقَلَّتْ قَدَمٰاي

غَيْرِ مُسْتَنْكِفٍ وَ لٰا مُسْتَكْبِرٍ وَ لٰا مُسْتَحْسِرٍ.

چهاردهم
آن كه در حال قيام بعد از ركوع بگويد:

«سمع الله لمن حمده»

بلكه مستحب است اضافه به آن نمايد

الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ

أَهْلُ الْجَبَرُوتِ وَ الْكِبْرِيٰاءِ وَ الْعَظَمَةِ

الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ.

چه امام باشد يا مأموم يا منفرد.

پانزدهم
بلند كردن دستها براى ايستادن از ركوع و اين غير از بلند كردن دست‌ها وقت تكبير پيش از سجود است.

شانزدهم
آن كه در ركوع بعد از ذكر يا قبل از آن، صلوات بر پيغمبر و آل او فرستد.

ابوعلی.
[ اَع َ ]
(اِخ)

(شیخ ...) کاتب.
یکی از قدمای مشایخ صوفیه او مرید سیدالطائفه ابوالقاسم جنید بغدادی است و شیخ ابوعثمان مغربی از مریدان شیخ ابوعلی کاتب است.

الحسن بن أحمد
أبو على [
الحسن بن أحمد] الكاتب المصري،
صحب أبا على الروذبارى،
و غيره،
و كان عثمان المغربي يعظم أمره و يقول:
«أبو على الكاتب من السالكين إلى الله.»
و من كلامه الّذي حكاه عنه أبو عبد الرحمن السلمي قوله:
«روائح نسيم المحبة تفوح من المحبين و إن كتموها،
و يظهر عليهم دلائلها و إن أخفوها،
و تبدو عليهم و إن ستروها.»

و أنشد:

إذا ما استسرت أنفس الناس ذكره
تبين فيهم و ان لم يتكلموا

تطيبهم أنفاسهم فتذيعها
و هل سر مسك أودع الريح يكتم؟

یک شنبه 29 شهريور 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 البَاقِر [سلام الله علیه]
(57 - 114 ه.ق. 676 - 732 م.)
محمد بن علي زين العابدين
بن الحسين
الطالبي
الهاشمي
القرشي،
أبو جعفر
الباقر:

خامس الأئمة الاثني عشر عند الإمامية.
كان ناسكا عابدا،
له‏ في العلم و تفسير القرآن آراء و أقوال.
ولد بالمدينة،
و توفي بالحميمة
و دفن بالمدينة.
و للجلودي (عبد العزيز بن يحيى)
المتوفى سنة 302
كتاب «أخبار أبي جعفر الباقر».

یک شنبه 29 شهريور 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

طَلَب ای عاشقان خوشـــرفتار
طرب ای شاهدان شیرینـــکار

تـا کـی از خـــانــه هین  ره  صحرا
تـا کـی از کــعـبــه هین  درِ  خَمّار

زین سپس، دست ما و دامن دوست
بعد از این، گوش ما و حـلـقـهٔ یـــار

در جهان شـاهـدی و ما فـارغ ؟
در قدح جرعه‌ای و ما هشیار ؟

حکیم سنایی غزنوی رحمة الله علیه
قرن 6 ه.ق.

بس ساده دلی کزین رَه آگاه افتاد
بس اهلِ خِرَد که در تَگِ چاه افتاد

این راه؛ حَوالَتی، نه علم و عملی ست
چون گنج؛ که تا که را بدان راه افتاد

جمعه 27 شهريور 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

عَلیِ کُرَکانی رحمة الله علیه.

[ ع َ ی ِ ک ُ رَ ]
(اِخ)
(شیخ ...)
مکنی به ابوالقاسم.
از عرفای مشهور اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم ه.ق.
و معاصر با شیخ ابوسعید ابوالخیر و سلطان محمود غزنوی بود.
نسب او به سه واسطه به شیخ جنید میرسد
و وی در نیشابورساکن بود
و بسیاری از کرامات او در نامۀ دانشوران مذکور است.
رجوع به نامۀ دانشوران شود.

جمعه 27 شهريور 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

«مطلب سوم»
در مستحبّات قرائت است
و آن چند امر است:

اول
استعاذه پيش از قرائت در ركعت اول به آن كه بگويد:

«أعوذ بالله من الشّيطان الرّجيم»

يا بگويد:

«أعوذ بالله السّميع العليم من الشّيطان الرّجيم»

و سزاوار است آهسته گفتن آن.

دوم
بلند گفتن

«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ»

در نماز اخفاتى و هم چنين در دو ركعت اخيره در صورتى كه حمد بخواند،
بلكه هم چنين در صورتى كه مأموم، قرائت بخواند حتى در نماز جهريه.
و اما در نماز جهرى واجب است بلند گفتن آن بر امام و منفرد.

سوم
تأنّى در قرائت و ظاهر كردن حروف آن به نحوى كه شنونده بتواند آن را بشمارد.

چهارم
قرائت به صداى خوش كه به حد غنا نرسد.

پنجم
وقف كردن بر فواصل آيات.

ششم
ملاحظه كردن معانى آن چه مى‌خواند و متّعظ شدن به آن.

هفتم
آن كه هر گاه آيه بخواند كه ذكر نعمتى در آن شده از خداوند منّان آن را سؤال نمايد
و هر گاه ذكر عذابى در آن شده به خداوند رحيم پناه برد.

هشتم
بين حمد و سوره فى الجمله ساكت شود
و هم چنين بعد از فراغ از سوره و پيش از قنوت يا تكبير ركوع.

نهم
آن كه بعد از فراغ از سوره‌ى «قل هو الله احد» يك مرتبه يا دو مرتبه يا سه مرتبه بگويد:

«كذلك الله ربّى»

يا سه مرتبه بگويد:

«كذلك الله ربّنا»

و بعد از آن كه امام‌ از حمد فارغ شود مأموم بگويد:

«الحمد لله ربّ العالمين»

بلكه منفرد نيز بعد از فراغ از حمد آن را بگويد.

دهم
قرائت سوره‌ى
«عمّ يتساءلون» يا «هل أتى» يا «هل أتاك» يا «لا أقسم» و امثال آنها
در نماز صبح
و قرائت سوره‌ى
«سبّح اسم» يا «و الشّمس» و نحو آنها
در نماز ظهر و عشاء
و قرائت سوره
«اذا جاء نصر الله» يا «ألهيكم التّكاثر»
در نماز عصر و مغرب
و قرائت سوره‌ى
جمعه در ركعت اول نماز ظهر و عصر روز جمعه
و منافقين در ركعت دوم آن
و هم چنين در نماز صبح روز جمعه
يا در ركعت اول آن، سوره‌ى جمعه بخواند
و در ركعت دوم «قل هو الله»
و در نماز عشاء شب جمعه
در ركعت اول سوره‌ى «جمعه» بخواند
و در دوم منافقين
و در نماز مغرب شب جمعه
در ركعت اول سوره‌ى جمعه
و در ركعت دوم «توحيد» بخواند.
و مستحب است در هر نمازى
در ركعت اول سوره‌ى «إنّا أنزلناه»،
و در ركعت دوم «توحيد» بخواند
بلكه اگر از سوره‌ى ديگر به اين دو سوره عُدول كند علاوه از اجر آنها، اجر آن سوره كه از آن عُدول كرده نيز به او مى‌دهند؛
بلكه وارد شده كه نماز پاكيزه نمى‌شود مگر به آن دو سوره
و مستحب است در
نماز صبح دوشنبه و پنجشنبه،
خواندن سوره‌ى «هل أتى» در ركعت اول
و سوره‌ى «هل أتاك» در ركعت دوم
.



آمار وب سایت:  

بازدید امروز :
بازدید دیروز :
بازدید هفته :
بازدید ماه :
بازدید کل :
تعداد مطالب : 2000
تعداد نظرات : 1
تعداد آنلاین : 1

Alternative content