قباد.

[ ق ُ ]
(اِخ)

پسر انوشیروان ملقب به شیرویه بود.
شیرویه چون به تخت نشست تاج بر سر نهاد و در راه عدل و رعیت پروری گام نهاد ولی ازنابخردی به روایت اقل، پانزده برادر خود را به قتل رسانید و به وصلت با شیرین طمع داشت و در این باره بسیار اصرار ورزید. شیرین او را به وصال خود امیدوار ساخته به بهانه ای به دخمۀ خسرو رفت و زهری کشنده خورده فی الحال درگذشت.
گویند چون شیرویه دست به کشتن برادران خود آلود خواهرانش پوراندخت و آذرمیدخت او رادیدار نموده و زبان بسرزنش او گشوده و گفتند که حرص حکومت ترا به کشتن پدر و پانزده برادر وادار ساخت و بی گمان تو به کیفر گناهان خود خواهی رسید.
شیرویه از این سخنان بسیار گریست و افسر از سر برگرفت و از فرط ناراحتی به مرض طاعون یا بیماری دیگری دچار گشت و وفات یافت.
مدت عمرش ٢٢ سال و مدت سلطنت وی به روایت جمهور مورخان هشت ماه بود.
وی در مدائن مدفون است.
در کامل ابن اثیر آمده است:
قباد پسر پرویز پسر هرمز پسر انوشیروان پدر خود را به اشارۀ اعیان مملکت و هفده برادر خود را با مشورت وزیر خود فیروز به قتل رسانید.
رجوع به شیرویه شود.